Αναρτήσεις

Απαντά ο Άρης Σφακιανάκης

Εικόνα
Όταν γράφατε το, εξαιρετικό και αγαπημένο μου, μυθιστόρημα «Η Σκιά του Κυβερνήτη», ταξιδέψατε για τις ανάγκες της συλλογής στοιχείων; Βρεθήκατε στα ίδια μέρη με τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας; Στο πρώτο μου ιστορικό μυθιστόρημα με τίτλο Έξοδος γράφω πώς ένας συγγραφέας κάνει ρεπεράζ στα μέρη που πρόκειται να τοποθετήσει την δράση των ηρώων του. Έμεινα στο Μεσολόγγι και στο Αιτωλικό τότε. Όταν ξεκίνησα να γράφω την Σκιά του Κυβερνήτη πήγα πρώτα στην Κέρκυρα, στο πατρικό του Καποδίστρια, αλλά και στον τάφο του στο μοναστήρι. Αργότερα έμεινα στο Ναύπλιο κι επισκέφτηκα το Μπούρτζι και τα πέριξ. Την Αγία Πετρούπολη όπου είχε περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του κοντά στον τσάρο την είχα επισκεφτεί παλιότερα, όπως και την κατοικία του στην Ελβετία (όπου τον εκτιμούν αφάνταστα και τον θεωρούν μεγάλο ευεργέτη της χώρας). Υπάρχουν κανόνες δεοντολογίας όταν γράφει κάποιος για ένα ιστορικό πρόσωπο; Δεν γνωρίζω. Υποθέτω να μην αφήσεις την φαντασία σου να οργιάσει τόσο ώστε αντί για τον Ν

Προτάσεις για ερωτευμένους & μη

Εικόνα
Περί έρωτος ο λόγος, φυσικά. Είτε τον γιορτάζουμε κάθε μέρα (καρδούλες παντού) είτε μόνο μια φορά τον χρόνο κάθε 14η Φεβρουαρίου (it’s the final countdown) είτε ποτέ (γιατί έτσι μας αρέσει), όλο και σε κάποια συζήτηση «περί έρωτος» θα εμπλακούμε αυτές τις ημέρες. Σε κάθε τέτοια κουβέντα το μυαλό μου κατακλύζεται από σχετικές φράσεις και σκηνές βιβλίων όπου ο …φτερωτός έχει την τιμητική του. Άλλωστε έχουν γραφεί και ειπωθεί τόσο πολλά για αυτό το θέμα. Ξεχωρίζω σήμερα 5 αγαπημένα μου βιβλία, που μεταφέρθηκαν και στη μεγάλη οθόνη, για να διαλέξουμε ποιο θα ξαναδιαβάσουμε ή θα ξαναδούμε ως ταινία. [Η σειρά καταγραφής ξεκινά από το μυθιστόρημα που δημοσιεύθηκε παλαιότερα. Για τη σειρά με βάση την προτίμηση αποφασίζετε ελεύθερα…] Μεγάλες Προσδοκίες . Το πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα του Κάρολου Ντίκενς με την υπέροχη ιστορία του φτωχού και ορφανού Πιπ, που η ζωή τον φέρνει στους κύκλους της «καλής κοινωνίας» στη δύσκολη βικτωριανή εποχή. Είναι συναρπαστικό πόσες εμπειρίες, πόσες απ

Σκέψεις με αφορμή το μυθιστόρημα «Εκεί που ζούμε», του Χρίστου Κυθρεώτη (εκδόσεις Πατάκη)

Εικόνα
Η δύναμη αυτού του βιβλίου είναι η αλήθεια του. Στις σελίδες του συνάντησα ένα κομμάτι από τον εαυτό μου. Μάλιστα, η ταύτιση με τον κεντρικό ήρωα ήταν ανατριχιαστικά εύκολη υπόθεση για εμένα, αφού ξεκινώντας την ανάγνωση βρέθηκα σε κατάσταση déjà vu. Νέα δικηγόρος περιπλανώμενη στα αυστηρά κτήρια της Ευελπίδων και στα σχεδόν πανομοιότυπα δικηγορικά γραφεία στο κέντρο της Αθήνας υπήρξα και εγώ. Είχα βαδίσει στα ίδια μονοπάτια με τον Αντώνη Σπετσιώτη. Επίσης, είχα φτάσει ένα βήμα πριν εγκαταλείψω την Ελλάδα για εργασία στο εξωτερικό, σε υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως ετοιμάζεται να κάνει και εκείνος. Με συνεπήρε λοιπόν η ανάγνωση του μυθιστορήματος, καθώς αναζητούσα ίχνη από τον δικό μου νεότερο εαυτό αποτυπωμένα στις σελίδες του. Και βρήκα πολλά τέτοια ίχνη, όχι μόνο δικά μου αλλά και αρκετά δικών μου ανθρώπων. Ο συγγραφέας αποτυπώνει σε ένα κείμενο που ρέει αβίαστα και με χαρακτηριστική αφηγηματική άνεση τον εσωτερικό διάλογο που θα μπορούσε ο καθένας να κάνει, κα